Cyrus04

متولد February 18, 1967 در Caldogno, Italy

علامت ماه تولد: عنصر ماه تولد: هوا

معرفی

روبرتو باجو از برترین مهاجمان تاریخ فوتبال جهان که در 3 جام جهانی برای ایتالیا به میدان رفت. بازیکنی که به دلیل سبک خاص بازی اش معروف بود. وی از معدود بازیکنانی می باشد که در تمامی تیمهای مطرح ایتالیا بازی کرده (Fiorentina, Juventus, Ac Milan, Internazionale). همچنین باجو یکی از بهترین ضربه آزاد زنان و پنالتی زنان زمان خود می باشد. روبرتو باجو پیرو مکتب بوداست و در ایتالیا به او لقب بودای کوچک را داده بودند. او همیشه بازوبند کاپیتانی ۳ رنگ و خاصی مرتبط با بودا به همراه داشت که در تیمهای مختلف بر بازو می‌ بست.

باشگاهی

VICENZA

باجو دوران حرفه‌ای خود را در رده سنی جوانان آغاز کرد، پس از اینکه در سن نه سالگی مورد توجه تیم جوانان شهرش، کالدونیو، قرار گرفت. تا زمانی که به سن یازده سالگی رسید، در ۲۶ بازی ۴۵ گل به ثمر رسانده و ۲۰ پاس گل داده بود و همچنین در یک بازی شش گل به ثمر رسانده بود. استعداد او توسط آنتونیو مورا، استعدادیاب، کشف شد و در ۱۳ سالگی با مبلغ ۳۰۰ پوند (۵۰۰۰۰۰ لیر) توسط تیم جوانان ویچنزا جذب شد. باجو پس از به ثمر رساندن ۱۱۰ گل در ۱۲۰ بازی، دوران حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۸۳، در سن ۱۵ سالگی، با تیم بزرگسالان ویچنزا آغاز کرد. در پایان آخرین فصل حضورش در ویچنزا، باجو در بازی مقابل ریمینی در ۵ مه ۱۹۸۵، هنگام تلاش برای تکل زدن، رباط صلیبی قدامی (ACL) و مینیسک زانوی راست خود را شکست. این مصدومیت دو روز قبل از نهایی شدن قرارداد رسمی انتقال او به فیورنتینا رخ داد و در سن ۱۸ سالگی، حرفه او را به طور جدی تهدید کرد. اگرچه چندین پزشک تیم نگران بودند که او دیگر بازی نکند، فیورنتینا به او ایمان خود را حفظ کرد و موافقت کرد که به این انتقال متعهد شود و همچنین هزینه جراحی مورد نیاز را تأمین کند، که یکی از دلایل متعدد دلبستگی باجو به این باشگاه بود.

FIORENTINA

فیورنتینا در سال ۱۹۸۵ با مبلغ ۱.۵ میلیون پوند باجو را به خدمت گرفت. در طول دوران حضورش در این باشگاه، با وجود مصدومیت‌های اولیه، او بسیار محبوب شد و به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ باشگاه شناخته می‌شود. در اولین فصل حضورش در این باشگاه، باجو به دلیل مصدومیت در سری آ حضور نداشت. فیورنتینا در لیگ به مقام پنجم رسید و به نیمه نهایی جام حذفی ایتالیا رسید و باجو اولین بازی خود را در این رقابت‌ها انجام داد. او سرانجام در فصل بعد در ۲۱ سپتامبر ۱۹۸۶، در پیروزی خانگی ۲-۰ مقابل سمپدوریا، اولین بازی خود را در سری آ انجام داد و همچنین در ۱۷ سپتامبر ۱۹۸۶، در یک بازی جام یوفا مقابل بوآویستا، اولین بازی اروپایی خود را انجام داد. باجو در ۲۸ سپتامبر دوباره دچار مصدومیت زانو شد و دوباره تحت عمل جراحی قرار گرفت که برای ترمیم آن به ۲۲۰ بخیه نیاز داشت و در نتیجه ۱۲ کیلوگرم وزن کم کرد و بیشتر فصل را از دست داد. باجو بازگشت و اولین گل لیگ خود را از روی یک ضربه آزاد در 10 مه 1987 در تساوی 1-1 مقابل ناپولیِ دیه‌گو مارادونا، قهرمان نهایی سری آ، به ثمر رساند؛ گل تساوی باجو، فیورنتینا را از سقوط نجات داد.

JUVENTUS

در سال ۱۹۹۰، باجو به یکی از رقبای فیورنتینا، یوونتوس، با مبلغ ۸ میلیون پوند فروخته شد که در آن زمان رکورد نقل و انتقالات برای یک فوتبالیست بود. او پیراهن شماره ۱۰ را که قبلاً توسط میشل پلاتینی پوشیده می‌شد، به ارث برد. پس از این انتقال، شورش‌هایی در خیابان‌های فلورانس رخ داد که در آن ۵۰ نفر زخمی شدند. باجو در پاسخ به هوادارانش گفت: «من مجبور شدم این انتقال را بپذیرم. وقتی یوونتوس در 7 آوریل 1991 با فیورنتینا بازی کرد، باجو از زدن پنالتی خودداری کرد و اظهار داشت که جانماتئو مارگینی، دروازه‌بان فیورنتینا، او را خیلی خوب می‌شناسد. با این حال، لوئیجی د آگوستینی، جانشین باجو، پنالتی را از دست داد و یوونتوس در نهایت بازی را باخت. وقتی باجو تعویض شد، او یک شال فیورنتینا را که به زمین پرتاب شده بود، برداشت، حرکتی که اگرچه مورد تحسین هواداران باشگاه سابقش قرار گرفت، اما باعث خشم هواداران یوونتوس شد که در ابتدا تمایلی به پذیرش باجو نداشتند. او ادعا می‌کرد که در قلبش "همیشه بنفش" است، زیرا بنفش رنگ فیورنتینا است.

AC MILAN

در سال ۱۹۹۵، مارچلو لیپی، روبرتو بتگا و اومبرتو آنیلی اعلام کردند که باجو دیگر در برنامه‌های آنها برای یوونتوس جایی ندارد و تصمیم گرفتند روی ستاره نوظهور، الساندرو دل پیرو، که پیراهن شماره ۱۰ باجو را به ارث می‌برد، تمرکز کنند. باجو در آخرین فصل حضورش با آنیلی، لوچیانو موجی و مدیریت یوونتوس با مشکلاتی روبرو شد، زیرا آنها اعلام کردند که تنها در صورتی قرارداد او را تمدید می‌کنند که حقوقش را ۵۰٪ کاهش دهد. پس از فشار شدید سیلویو برلوسکونی، رئیس باشگاه آث میلان و فابیو کاپلو، سرمربی تیم، باجو با مبلغ ۶.۸ میلیون پوند به باشگاه میلانی فروخته شد، که این امر با اعتراضات متعدد هواداران یوونتوس همراه بود. در آن زمان، باجو با باشگاه‌های اینتر میلان، رئال مادرید و باشگاه‌های لیگ برتر انگلیس، منچستر یونایتد و بلکبرن روورز در ارتباط بود. در آغاز سری آ ۹۷-۱۹۹۶ تحت هدایت اسکار تابارز، سرمربی جدید میلان، باجو در ابتدا از تیم اصلی کنار گذاشته شد و خود او در این مورد گفت: «در فوتبال مدرن جایی برای شاعران نیست.» باجو بعداً توانست سرمربی اروگوئه‌ای را از توانایی‌های خود متقاعد کند و جایی در ترکیب اصلی برای خود دست و پا کند. او به نقطه کانونی بازی تهاجمی تیم تبدیل شد و در ابتدا در پست مورد علاقه‌اش پشت سر ژرژ وه‌آ و گاهی اوقات به عنوان وینگر چپ یا هافبک میانی بازیساز به میدان می‌رفت. پس از یک سری نتایج ناامیدکننده، باجو به نیمکت منتقل شد و آریگو ساکی، سرمربی سابق میلان و همچنین سرمربی سابق ایتالیا که باجو پس از جام جهانی ۱۹۹۴ با او اختلاف داشت، به عنوان جایگزین فراخوانده شد. اگرچه رابطه آنها در ابتدا بهبود یافت، ساکی به باجو زمان بازی محدودی داد و او به همراه بقیه اعضای تیم خیلی زود از فرم ایده‌آل خود خارج شد و همین امر باعث شد رابطه آنها دوباره رو به وخامت بگذارد. میلان نتوانست عنوان قهرمانی لیگ خود را حفظ کند و فصل را با رتبه ناامیدکننده یازدهم به پایان رساند و بار دیگر در مرحله یک چهارم نهایی کوپا ایتالیا حذف شد.

BOLOGNA

در سال ۱۹۹۷، کاپلو به میلان بازگشت و متعاقباً اعلام کرد که باجو بخشی از برنامه‌های او با این باشگاه نیست. باجو تصمیم گرفت به پارما نقل مکان کند، اما کارلو آنچلوتی، سرمربی وقت، مانع این انتقال شد، زیرا او نیز احساس نمی‌کرد که باجو در برنامه‌های تاکتیکی او جای بگیرد. آنچلوتی بعداً اظهار پشیمانی کرد و اظهار داشت که در ساده‌لوحی خود، معتقد بود که سیستم ۴-۴-۲ سیستم ایده‌آل برای موفقیت است و احساس می‌کرد که در آن زمان، بازیکنان خلاقی مانند جانفرانکو زولا و باجو با این سیستم سازگار نبودند. باجو متعاقباً به بولونیا منتقل شد، با هدف نجات تیم از سقوط و کسب سهمیه جام جهانی فیفا ۱۹۹۸. باجو فرم خود را در این باشگاه بازیابی کرد و فصل فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشت، با به ثمر رساندن ۲۲ گل در سری آ و همچنین دادن ۹ پاس گل، بولونیا را به مقام هشتم رساند و به آنها اجازه داد تا به جام اینترتوتو یوفا راه یابند. باجو در آن فصل گلزن‌ترین ایتالیایی سری آ و سومین گلزن برتر سری آ بود. عملکرد او باعث شد تا در تیم منتخب جام جهانی ۱۹۹۸ ایتالیا قرار گیرد. باجو همچنین بولونیا را به مرحله یک هشتم نهایی کوپا ایتالیا رساند، جایی که در سه بازی یک گل به ثمر رساند. اگرچه او در بین هواداران به مقام قهرمان رسید، اما با سرمربی خود رنزو اولیویه مشکلاتی داشت، به ویژه هنگامی که در مقابل یوونتوس از ترکیب اصلی کنار گذاشته شد. اولیویه بعداً هرگونه مشکلی با باجو را انکار کرد.

INTERNAZIONALE

پس از جام جهانی ۱۹۹۸، باجو با باشگاه مورد علاقه دوران کودکی‌اش، اینتر میلان، قرارداد امضا کرد تا در لیگ قهرمانان اروپا رقابت کند. او اولین بازی خود را برای این باشگاه در ۱۲ آگوست ۱۹۹۸، در بازی رفت دور دوم مرحله مقدماتی این رقابت‌ها انجام داد و در پیروزی ۴-۰ مقابل اسکونتو اف‌سی در پیزا، یک گل به ثمر رساند و سه پاس گل داد. پس از مصدومیت‌ها، نتایج ناامیدکننده و چندین تغییر مدیریتی در طول فصل، از جمله لوئیجی سیمونی، میرچا لوچسکو و روی هاجسون، باجو برای به دست آوردن زمان بازی تلاش کرد و اغلب به عنوان بازیکن جانشین، در پست‌های دیگر به عنوان وینگر استفاده می‌شد. باجو در ۲۳ بازی در فصل ۹۹-۱۹۹۸، پنج گل در لیگ به ثمر رساند و ۱۰ پاس گل داد، زیرا اینتر در جایگاه هشتم قرار گرفت و سهمیه اروپا را از دست داد. او به اینتر کمک کرد تا به نیمه نهایی کوپا ایتالیا راه یابد و در نهایت مغلوب پارما، قهرمان این رقابت‌ها، شود. باجو در یک بازی پلی‌آف اروپایی مقابل باشگاه سابقش بولونیا گلزنی کرد، اما اینتر هر دو بازی را باخت و از راهیابی به جام یوفا بازماند. باجو همچنین چهار گل در لیگ قهرمانان اروپا به ثمر رساند و به اینتر کمک کرد تا از دور مقدماتی به مرحله یک چهارم نهایی برسد، جایی که توسط قهرمان نهایی، منچستر یونایتد، حذف شدند. او همچنین در مرحله گروهی دو گل به یاد ماندنی مقابل رئال مادرید، مدافع عنوان قهرمانی، به ثمر رساند.

BRESCIA

پس از دو سال حضور در اینتر، باجو به دلیل اختلافاتش با مارچلو لیپی تصمیم گرفت قرارداد رو به اتمام خود را تمدید نکند و در سن ۳۳ سالگی به بازیکن آزاد تبدیل شد. او با چندین باشگاه سری آ مانند ناپولی و رجینا و همچنین باشگاه‌های مختلف لیگ برتر و لالیگا از جمله بارسلونا در ارتباط بود. باجو در نهایت به تیم تازه وارد سری آ، برشا، به سرمربیگری کارلو مازونه، منتقل شد و هدفش نجات آنها از سقوط بود. او در ایتالیا ماند تا فرصت بیشتری برای دعوت به تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۲ داشته باشد. او کاپیتان شد و پیراهن شماره ۱۰ را به عنوان هافبک تهاجمی به تن کرد. باجو زیر نظر مربی جدید، جیانی دِ بیازی، عملکرد بالایی از خود نشان داد. باجو در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳، ۱۲ گل و ۹ پاس گل به ثمر رساند و به برشا کمک کرد تا در جایگاه هشتم قرار گیرد و یک سهمیه دیگر در جام اینترتوتو یوفا کسب کند. او در ۱۵ دسامبر ۲۰۰۲، در پیروزی خانگی ۳-۱ برشا مقابل پروجا، سیصدمین گل دوران حرفه‌ای خود را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند و همچنین یکی از گل‌های ایگلی تاره را نیز ساخت.

ملی

دهه 1990 میلادی

باجو برای شرکت در جام جهانی 1990 به تیم ملی ایتالیا دعوت شد اما پیراهن شماره 10 را به او ندادند چرا که این پیراهن مخصوص ستاره محبوب اینتر "نیکولا برتی" بود به همین خاطر باجو به ناچار پیراهن شماره 15 را بر تن کرد. در این رقابت‌ها ایتالیا هر دو بازی اول خود مقابل اتریش و آمریکا را با پیروزی آغاز کرد. باجو در این دو دیدار حتی یک دقیقه هم بازی نکرد و کار را از روی نیمکت دنبال کرد. سرمربی ایتالیا در دیدار سوم تیمش مقابل چک اسلواکی ترکیب هجومی‌ای را به بازی فرستاد و باجو برای نخستین بار در جام جهانی پا به توپ شد. او در دقیقه 78 از وسط زمین توپ را از هم تیمی‌اش گرفت و با پشت سر گذاشتن 5 بازیکن حریف توپ را به زیبایی وارد دروازه کرد. اما در بازی مرحله نیمه نهایی مقابل آرژانتین، سرمربی ایتالیا "ویچینی" به باجو گفت که نمی‌خواهد او را به عنوان بازیکن اصلی به میدان بفرستد که این با اعتراض او مواجه شد. باجو در آن دیدار در حالی که بازی تا دقیقه 74 یک بر یک دنبال می‌ شد به زمین رفت اما در نهایت تلاش دو تیم ثمره‌ای به دنبال نداشت و کار به ضربات پنالتی کشید که در آن ایتالیا با وجود آنکه باجو ضربه پنالتی را گل کرد بازی را واگذار کرد تا وداع تلخی با این رقابت‌ها داشته باشد. اوج درخشش او در جام جهانی ۱۹۹۴ بود. ایتالیا به لطف بازی درخشان باجو و نه قدرت تیمی، به فینال رسید. با وجود اینکه او به خبره بودن در ضربات کاشته مشهور بود، آخرین پنالتی تیمش در فینال جام جهانی ۱۹۹۴ مقابل برزیل را هدر داد تا ایتالیا جام را از دست بدهد. همه "باجو" را مقصر اصلی این بازی می دانند, ولی کسی خاطرش نمی آید که در مرحله 1/8 در بازی برابر نیجریه که ایتالیا به دلیل اخراج فرانکو زولا 10 نفره بازی می کرد تا دقیقه 89 یک بر صفر عقب بود و فقط 1 دقیقه تا حذف از جام جهانی فاصله داشت این باجو بود که گل تساوی تیمش به ثمر رساند و در وقت اضافه با ضربه پنالتی گل برتری کشورش را هم زد تا ایتالیا از لبه پرتگاه جان سالم به در ببرد. و یا در مرحله 1/4 دربازه بان مشهور اسپانیا یعنی آنتونی زوبیزارتا را دریبل کرد و از یک زاویه تنگ سومین گل خود را در این جام زد و در بازی نیمه نهایی برابر بلغارستان شگفتی ساز 2 گل زیبا زد تا ایتالیا راهی فینال مسابقات شود. ولی چرا باجو سیبل تمامی حملات تماشاگران ایتالیایی باید قرار گیرد, کسی از پنالتی فرانکو بارزی کپتاین با تجربه ای.سی میلان حرفی نزد که پنالتی اول تیمش را به آسمان کوبید و یا دانیل ماسارو که او هم پنالتی را خراب کرد. خود باجو درباره آن ضربه پنالتی می‌گوید: «اگر در دیدار مقابل برزیل با نتیجه 3 بر صفر بازی را واگذار می‌ کردیم کسی ناراحت نمی‌ شد اما از دست دادن ضربه پنالتی آن هم در فینال بسیار ناراحت کننده و زجر‌آور است. هنوز هم به خاطر از دست دادن آن ضربه پنالتی درد می‌کشم. او به علت آسیب دیدگی و اختلاف نظر با ساکی بازیهای یورو 96 را از دست داد. با انتقال وی به تیم بولونیا و بازیهای فراموش نشدنی او به وسیله چزاره مالدینی دوباره به تیم ملی برگشت و در جام جهانی 98 سومین حضورش در جام جهانی را تجربه کرد. باجو در جام جهانی ١٩٩٨ هم نقش پررنگ و تاثیر گذاری در تیم ملی ایتالیا داشت. هوش بالای باجو در بازی مقابل شیلی, ایتالیا را از باخت نجات داد به طوریکه تیم ایتالیا در حالیکه تا دقیقه ی ۸۵، ۲-۱ از تیم شیلی (که در آن سال خیلی قدرتمند بود) عقب بود این روبرتو باجو بود که با هوشمندی خاصی توپ را در محوطه جریمه به دست مدافع شیلی زد و داور نیز اعلام پنالتی کرد که خود باجو ضربه پنالتی را به گل تبدیل کرد. در جام ۹۸ ایتالیا در دور یک چهارم با ضربات پنالتی مغلوب فرانسه میزبان شد که البته ایتالیا در آن مسابقه بازی خوب و پایاپایی را با تیم قهرمان یعنی فرانسه به نمایش گذاشت. جالب اینکه وقتی باجو پشت یکی از ضربات پنالتی ایتالیا قرار گرفت طرفداران فرانسه با سر دادن شعارهای تحریک‌ آمیز جام جهانی 94 را برای باجو زنده کردند اما او به زیبایی ضربه پنالتی‌اش را وارد دروازه حریف کرد. در نهایت ایتالیا بازی را به فرانسه واگذار کرد و از جام خداحافظی کرد.

دهه 2000 میلادی

در سال ٢٠٠٢ با اینکه خیلی از کارشناسان فوتبال ایتایل و دنیا اعتقاد داشتند که باجو باید به تیم ملی دعوت شود و در جام جهانی بازی کند اما سرمربی وقت ایتالیا (جووانی تراپاتونی) وی را به تیم ملی ملی دعوت نکرد و ایتالیا نیز جام کابوس واری را تجربه نمود. در ظاهر، سن باجو دلیل اصلی سرمربی ایتالیا بود. اما کارشناسان، خصومت شخصی تراپاتونی و بودایی بودن باجو را از دلایل لجبازی سرمربی ناکام ایتالیایی عنوان کردند. باجو از معدود بازیکنانی هست که هیچگاه در مسابقات جام ملتهای اروپا (یورو) شرکت نکرده است. وی 5 ماه بعد از مسابقات یورو 1988 به تیم ملی دعوت شد و در یورو 1988 طبیعتا حضور نداشت. در یورو 1992 یاران باجو در گروه خود دوم شدند و علی رغم گلزنی باجو در دیدار آخر مقابل قبرس از رسیدن به یورو 1992 بازماندند. در یورو 1996 "آریگو ساچی" وی را به تیم ملی دعوت نکرد و از دل پیرو جوان استفاده کرد. در یورو 2000 هم توسط دینوزوف به تیم ملی دعوت نشد و از توتی و دل پیرو استفاده شد و نهایت مسابقات یورو 2004 باز هم دعوت نشد و 2 ماه بعد از فوتبال خداحافظی کرد.

روبرتو باجو

(شناسنامه)

نام کامل: Roberto Baggio
تاریخ تولد: 18 فبریه 1967 برابر (٢٩ بهمن ۱۳۴۵)
محل تولد: Caldogno در Italy
ملیت: ایتالیایی
قد: 1.74cm
پست: Forward, Attacking Midfielder
تیم ملی: از سال 1988 تا 2004 / مجموع 56 بازی (27 گل زده)
اولین بازی ملی: 16 نوامبر 1988 برابر هلند (برد 1 بر 0)
آخرین بازی ملی: 28 آپریل 2004 برابر اسپانیا (تساوی 1 بر 1)
بیشترین بازی باشگاهی: 141 بازی برای Juventus
لقب: Divin Codino
دین: Buddhism
همسر: Andreina Fabbri در سال 1993

باشگاه ها:

1985–1982 Vicenza (36 بازی - 13 گل زده)

1990–1985 Fiorentina (94 بازی - 39 گل زده)

1995–1990 Juventus (141 بازی - 78 گل زده)

1997–1995 Ac Milan (51 بازی - 12 گل زده)

1998–1997 Bologna (30 بازی - 22 گل زده)

2000–1998 Internazionale (41 بازی - 9 گل زده)

2004–2000 Brescia (95 بازی - 45 گل زده)

انتقال ها:

01 جولای 1985 از Vicenza به ACF Fiorentina (مبلغ 1.13 میلیون یورو)

01 جولای 1990 از ACF Fiorentina به Juventus (مبلغ 6.98 میلیون یورو)

01 جولای 1995 از Juventus به A.c Milan (مبلغ 6.75 میلیون یورو)

01 جولای 1997 از A.c Milan به Bologna (مبلغ Free Transfer)

01 جولای 1998 از Bologna به Internazionale (مبلغ 2.25 میلیون یورو)

01 جولای 2000 از Internazionale به Brescia (مبلغ Free transfer)

01 جولای 2004 در Brescia (بازنشسته)

آمار و رکوردها:

(آمار)

Serie A: (452 بازی) 205 گل زده

Europa League: (41 بازی) 18 گل زده

Champions League: (9 بازی) 4 گل زده

جام جهانی: 3 دوره حضور (1998-1994-1990) 16 بازی / 9 گل زده

جام ملتهای اروپا: بدون حضور

افتخارات:

(باشگاهی)

1993 قهرمانی جام یوفا با Juventus

1995 قهرمانی سری A ایتالیا با Juventus

1995 قهرمانی جام حذفی ایتالیا با Juventus

1995 نایب قهرمانی جام یوفا با Juventus

1996 قهرمانی سری A ایتالیا با A.c Milan

(ملی)

1990 مقام سومی جام جهانی (Fifa World Cup)

1994 نایب قهرمانی جام جهانی (Fifa World Cup)

(فردی)

1993 برنده توپ طلای اروپا (Ballon d'Or)

1993 بهترین بازیکن سال جهان (FIFA World Player of the Year)

1994 دومین بازیکن سال اروپا (Ballon d'Or)

1994 سومین بازیکن سال جهان (FIFA World Player of the Year)

1994 دومین بازیکن برتر جام جهانی (Silver Ball)

(مشخصات والپیپر 1)

سازنده: ® Cyrus

رزولوشن: 3000x1714

حجم: 2.10 مگابایت

فرمت: jpeg

سال ساخت: 2017

آپدیت: May 2023

لینک دانلود: دانلود والپیپر 1

(مشخصات والپیپر 2)

سازنده: ® Cyrus

رزولوشن: 2400x1403

حجم: 1.50 مگابایت